بررسی اثرات سایتوتوکسیک عصاره ریشه شیرین‌بیان بر رده سلولی 4T1 استخراج شده از بافت سرطانی پستان موش سوری BALB/c

مقدمه: گیاه دارویی شیرین‌بیان به طور وسیعی در طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری‌ها استفاده می‌شود. تحقیقات جدید نشان داده است که اثرات درمانی ریشه شیرین‌بیان توسط ماده مؤثره آن به نام گلیسیریزیک اسید با خواص آنتی‌اکسیدانی اعمال می‌شود و این اثر احتمالاً روی سلول‌های سرطانی می‌تواند اثرات سایتوتوکسیک داشته باشد. هدف: در این پژوهش اثر سایتوتوکسیک عصاره ریشه شیرین‌بیان روی سلول‌های سرطانی پستان موش سوری BALB/c بررسی شد. روش بررسی: رده سلولی 4T1 در محیط RPMI-1640 با 10 درصد سرم جنین گاوی کشت داده شد. غلظت‌های مختلف عصاره شیرین‌بیان (800‌، 400، 200، 100، 50 میکروگرم بر میلی‌لیتر) و تاکسول (20، 10، 5، 5/2، 25/1 نانومولار) و همچنین ترکیب عصاره با تاکسول، به مدت 72، 48، 24 ساعت بر روی سلول‌های سرطانی اثر داده شد. در ادامه توانایی حیات سلول‌ها با استفاده از روش MTTو تریپان‌بلو و مورفولوژی سلول‌ها با رنگ‌آمیزی هوخست و پروپیدیوم آیوداید بررسی شد. نتایج: عصاره ریشه شیرین‌بیان و داروی تاکسول به طور مشابه بر روی سلول‌های سرطانی دارای اثرات سایتوتوکسیک قابل توجهی بودند. همچنین ترکیب عصاره با تاکسول، سبب افزایش اثر سایتوتوکسیک تاکسول شد. بررسی تغییرات مورفولوژیک سلول‌ها نشان داد که در سلول‌های تیمار شده توسط تاکسول و عصاره تغییراتی همانند فروپاشی، متراکم شدن و تغییر شکل هسته ایجاد شده است. نتیجه‌گیری: سمیت عصاره ریشه شیرین‌بیان منجر به ایجاد تغییرات مورفولوژیکی در سلول‌های رده4T1 شد و کاهش قدرت زیستی سلول‌ها وابسته به دوز و زمان بود.